دین اسلام، دین مهربانی و محبت است. شاد کردن دل انسانها ثواب بسیاری دارد و از محبوبترین اعمال شمرده شده است. گسترش مهربانی و عدم بی تفاوتی انسانها نسبت به یکدیگر باعث بهبود جامعه و نگرش افراد میشود.
انسانی که از شخصی محبتی دریافت کرده است سادهتر محبت خود را نثار انسانهای دیگر میکند. وقتی انسانها در یک جامعه به همدیگر کمک کنند و سعی در شادی یکدیگر داشته باشند، آن جامعه، جامعهای مفیدتر، شادتر و سالمتر خواهد بود.
این همدلی و محبت باید در راستای دین و به دور از گناه و آسیب به دیگری باشد. در ضرب المثلی داریم از هردستی بدهی از همان دست میگیری. اگر محبت کنید آن محبت به طریقی به زندگی شما باز میگردد.
دو حدیث دیگر در موضوع شادکردن دل مومن
امام کاظم (ع) | الکافی: ج 2، ص 197، ح
مَن أدخَلَ عَلى مُؤمِنٍ سُروراً فَرَّحَ اللَّهُ قَلبَهُ یومَ القیامَةِ
هر کس مؤمنى را شاد کند، خداوند در روز رستاخیز، او را بسیار دلشاد خواهد کرد.
امام حسین (ع) | مستدرک الوسائل، ج12، ص209
اِعلَموا اَنَّ حَوائِجَ النّاسِ اِلَیکُم مِن نِعَمِ اللهِ عَلَیکُم، فَلا تَمَلُّوا النِّعَمَ فَتُحَوَّلَ اِلی غَیرِکُم
بدانید که نیازمندیهای مردم به شما از نعمتهای الهی بر شماست؛ پس، از این نعمتها خسته نشوید که هر آینه به سوی دیگران سوق یابد