توانایی سخن گفتن یک نعمت الهی است و باید از آن به درستی بهره برد. سخنان یک فرد شخصیت و خرد وی را نشان میدهد. سخن بهتر است کم، ساده و گزیده باشد به طوریکه برای همه مفهوم شود. قبل از هر سخنی لازم است کاملا فکر شده باشد و بعد از تفکر کامل آن سخن جاری شود. کلامی زیباست که طولانی نباشد و شنونده را خسته نکند. وقتی سخنی طولانی میشود حتی اگر سخنان مهمی باشد، شنونده نمیتواند به صورت کامل به آن گوش بدهد.
در سخنان طولانی نیز ممکن است اضافه گوییها یا موارد بیهوده بیان شود که بعدا از آن پشیمان بشوید. کسانیکه بیانات طولانی دارند معمولا از نظر دیگران زیاده گو و خستهکننده دیده میشوند و علاقهای برای معاشرت با او ندارند. عموما افرادی که سخنان کوتاه و مفید دارند از نظر افراد جامعه مقبولتر و معقولتر میباشند.
چند حدیث دیگر درباره سخن
امام سجاد (ع) | الکافى ۲/ ۲۳۱
اَلْمُؤْمِنُ یَصمُتُ لِیَسلَمَ و یَنطِقُ لِیَغنَمَ
مؤمن سکوت می کند تا سالم ماند و سخن می گوید تا سود برد.
امام علی (ع) | غررالحکم ۴۰۸۱/۲۱۱
الْکَلَامُ کَالدَّوَاءِ قَلِیلُهُ یَنْفَعُ وَ کَثِیرُهُ قَاتِل
سخن چون دواست، اندکش سودمند و زیادش کشنده است